نقد و بررسی بازی Pro Evolution Soccer 2019
"به قلم سینا ربیعی"
آیا تنها گیم‌پلی جذاب و بی‌نقص می‌تواند یک تجربه همه جانبه و عالی را رقم بزند؟ آیا یک بازی می‌تواند بدون داشتن بخش‌های جذاب و خلاقانه و صرفا با تکیه بر گیم‌پلی خود مخاطبانش را ماه‌ها سرگرم کند؟ طی نسخه‌های اخیر بازی PES بخوبی متوجه شدیم که یک تجربه کامل باید حاصل تعادلی از کیفیت گیم‌پلی و خلاقیت در سایر بخش‌های بازی باشد و هیچگاه این تعادل را در سری بازی PES مشاهده نکرده‌ایم. چند هفته‌ای از انتشار بازی PES 2019 می‌گذرد و فراتر از کیفیت گیم‌پلی، مهم‌ترین سوال من پیش از تجربه آن این بود که آیا کونامی توانسته است که این تعادل را برقرار کند یا کماکان با تجربه‌ای ناقص طرف هستیم؟
در اولین تجربه از بازی، چیزی که بسیار جلب توجه می‌کند حس و حال و هویت منحصربفرد آن است. یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های هر بازی شبیه‌ساز ورزشی ایجاد تعادل مابین سرعت و جذابیت روند گیم‌پلی و حفظ شاخص‌های شبیه‌سازی آن است و PES 2019 بسیار بهتر از نسخه‌های پیشین خود موفق به ارائه چنین تجربه‌ی متعادلی شده است.
اصولا در برقراری سرعت گیم‌پلی در یک بازی فوتبالی دو عامل اساسی نقش دارد، مورد اول سرعت گردش توپ در زمین است که این مورد خود به دو رویکرد مهم تقسیم میشود. رویکرد اول این است که بازی اجازه بالا بردن سرعت را به هر مخاطبی می‌دهد تا بتواند هیجان را در هر بخشی از گیم‌پلی تجربه کند که این اصولا رویکرد بازیهای ورزشی آرکید است که متاسفانه بارها در بازیهای فوتبالی نیز مشاهده کرده‌ایم. اما رویکرد دوم این است که بازی اجازه افزایش سرعت را تنها به گیمرهایی دهد که دارای مهارت در اجرای صحیح عواملی نظیر پاسکاری، چرخش بازیکنان و بازی‌خوانی حریف هستند.
PES 2019 موفق به ارائه حالت بسیار سخت اما ارزشمند دوم شده است، یعنی اگر شما آشنایی کافی را با مکانیزم‌های گیم‌پلی نداشته باشید و یا مهارت بالایی کسب نکرده باشید، سرعت دادن به بازی در مقابل حریفان قدرتمند بسیار برایتان دشوار است.
اما مورد دومی که در سرعت بازی بسیار اهمیت دارد، ایجاد بالانس و تعادلی بین سرعت گردش توپ و سرعت انیمیشن بازیکنان است. یکی از مهم‌ترین دست‌آوردهای سری بازی PES در نسل هشتم که موجب برتری‌هایی هم در مقایسه با رقیب دیرینه خود شد، بحث شبیه‌سازی دقیق انیمیشن‌های بازیکنان و منحصربفرد بودن آن‌ها تحت قابلیت Player ID است. با این حال گاها ما شاهد بودیم که تعادل بین انیمیشن‌ها و سرعت بازی برقرار نبود اما خوشبختانه اوج تکامل و تعادل در این بخش را در نسخه 2019 مشاهده می‌کنیم.
زمانی که یک بازی موفق میشود که بالانسی فوق‌العاده را در ریتم و سرعت بازی پدید آورد که هم هیجان لازم را به مخاطبش منتقل می‌کند و هم حس و حال واقع‌گرایانه را حفظ می‌کند، کارش در سایر بخش‌ها بسیار راحت‌تر میشود. PES 2019 کلکسیونی از قابلیت‌ها و ویژگی‌های واقع‌گرایانه‌ای است که اکنون در این نسخه به اوج تکامل خود رسیده است.
فیزیک بسیار طبیعی بازیکنان و توپ، سیستم متنوع و کاربردی کنترل توپ، ایجاد ابزارهای بسیار مناسب برای دریبل زدن و چرخش و مواردی از این دست در PES 2019 بخوبی پیاده‌سازی شده‌اند. تا به اینجا می‌توان نتیجه گرفت که در PES 2019 پایه‌های یک شبیه‌ساز فوتبالی قوی بخوبی چیده شده‌اند اما در مرحله اجرا یک رکن بسیار مهم باقی‌می‌ماند و آن هم تنوع و پیشبینی‌ناپذیر بودن تجربه گیم‌پلی است. در این بخش PES 2019 چگونه عمل کرده است؟
درست در اینجاست که ضعف‌های بازی نمایان میشود. اگر شما با دوستان خود و یا گیمرهای آنلاین سراسر جهان به تجربه بازی بپردازید، به جرات می‌توانم بگویم که کمتر پیش می‌آید که دچار تکرار و یا انجام دادن تاکتیک‌های یکسان از طرف خودتان یا حریف باشید، زیرا در حدی تجربه گیم‌پلی و تنوع مکانیزم‌های آن مثبت و بالا است که دست شما برای ارائه هر گونه تاکتیک و رویکرد خاص در بازی باز است.
اما زمانی که شما به سراغ بازی کردن با هوش مصنوعی در بخش‌هایی نظیر مسترلیگ می‌روید، بعد از تجربه چند بازی کاملا احساس مصنوعی بودن و تکراری بودن روند بازی حریف را تجربه خواهید کرد که این مشکل شرم‌اوری است. ضعف دیگری که این مشکل را بیشتر پررنگ می‌کند، آسان بودن بالاترین درجه سختی بازی است که بخوبی حمله می‌کند اما براحتی نیز خط دفاعش باز میشود و شما با کمی کسب تجربه می‌تواند آنرا در هم بشکنید.
هنگامی که یک بازی هوش مصنوعی مناسبی را در مقابل شما قرار نمی‌دهد و تجربه بازی با آن تکراری و بسیار راحت است، عملا مودها و بخش‌های آفلاین آن نیز بدون کاربرد میشود، هر چند خیلی هم نباید افسوس خورد زیرا مهم‌ترین بخش آفلاین بازی یعنی مسترلیگ تغییرات چندانی را به خود ندیده است و این عدم پیشرفت در حدی است که انگار شما همان مسترلیگ منسوخ شده و تکراری PES 2018 را تجربه می‌کنید. کمترین انتظارم از این بخش این بود که حداقل شکل و شمایل منو و رابط کاربری آن شبیه بازیهای نسل ششم نباشد که سازندگان زحمت بهبود همین مورد را هم به خود نداده‌اند.
حال که شرایط بخش‌های آفلاین بازی و البته تجربه بازی با هوش مصنوعی به این شکل است، وجود بخش‌های آنلاین جذاب در کنار سرورهایی قوی می‌تواند تا حد زیادی این ضعف‌ها را پوشش دهد، فراموش نکنیم که رقیب PES یعنی فیفا نیز مدت‌هاست تغییرات بنیادینی را در بخش‌های افلاین خود نداده و از قضا بازی با هوش مصنوعی فیفا نیز مثل PES چالش زیادی را ندارد، اما EA Sports با بخش‌های آنلاین جذاب این ضعف‌ها را پوشش داده است.
در بخش آنلاین خوشبختانه اوضاع کمی بهتر است و علاوه بر وجود بخش بسیار لذت‌بخش بازی با دوستان بصورت Co-op و تیمی که در نسخه قبلی پیاده‌سازی شده بود، بخش My Club نیز به روند پیشرفت خود ادامه داده است. MyClub در نسخه 2018 توانست ساختار و پایه‌های مناسبی را برای خود بنا کند و به نظر می‌رسد رویکرد اصلی کونامی در این نسخه، بر روی بروزرسانی مداوم و ایجاد حسی پویا در آن است. به طور مثال با توجه به عملکرد بازیکنان در فوتبال واقعی، در این بخش نیز دچار تغییراتی می‌شوند و از سوی دیگر برخی موارد جانبی نظیر ایجنت‌های جدید، ارتقای روابط برای جذب بازیکن، ایجاد رقابت‌های بین المللی پیش فصل و … موجب گشته‌اند که بخش MyClub تجربه لذت‌بخش و مطلوبی را ارائه دهد. جدای از این موارد، روند بروزرسانی بازیکنان در بخش Kick-off نیز بخوبی پیاده‌سازی شده است و این مورد موجب گشته که بازی حس پویایی که باید داشته باشد را ارائه دهد.
اما سطح و شرایط سرورهای بازی چگونه است؟ متاسفانه کماکان سرورها و بستر آنلاین بازی فاصله زیادی با حد استاندارد دارد. در تجربه بخش Division نسبت به سال قبل کمتر دچار قطعی سرور شدم و میزان تاخیر در ارسال فرمان به بازی نیز بهبود پیدا کرده بود اما هنوز نمی‌توان با خیال راحت بخش‌های آنلاین بازی را تجربه کرد. فراموش نکنیم که بازیهای فوتبالی در دهم ثانیه باید تصمیم‌گیری کرد و هر لحظه سرنوشت‌ساز است و نبود سرورهایی بی‌نقص و قدرتمند، یک مشکل جدی برای بازی محسوب میشود.
از طرف دیگر در زمینه بخش‌های فنی، PES 2019 خوشبختانه تجربه درخشانی را ارائه می‌دهد. چه طراحی چهره بازیکنان و چه طراحی استادیوم‌ها و انیمیشن حرکت بازیکنان و چه سیستم‌های نورپردازی و آب و هوایی، همگی در اوج درخشش خود قرار دارند و یک تجربه رضایت‌بخش و بسیار مطلوب را ارائه می‌‌دهند. با این حال در استادیوم‌ها و تیم‌هایی که لایسنس شده‌اند، این تجربه بشدت لذت‌بخش‌تر است. بازی با تیم‌هایی نظیر بارسلونا، لیورپول، میلان، اینتر و … در استادیوم‌هایی نظیر نیوکمپ، جوزپه مه‌آتزا و … از لحاظ اتمسفر و واقع‌گرایانه بودن بسیار هیجان‌انگیز و به‌یادماندنی است.
اما در انتهای نقد بگذارید که به برخی از موارد جانبی بازی بپردازیم، موسیقی‌ها و ترک‌های بازی که از نظر من برای یک بازی ورزشی که قرار است یک سال آنرا تجربه کنیم بسیار مهم محسوب میشود و متاسفانه کمتر در نقدها به آن اشاره میشود، در PES 2019 پیشرفت بسیار خوبی داشته است و ترک‌هایی مناسب با حس و حال پرانرژی یک بازی ورزشی در آن قرار گرفته است، هر چند تعداد ترک‌ها کماکان محدود است. اما کماکان یکی از ضعف‌های بازی گزارشگر آن است که بعد از مدتی بسیار تکراری و یکنواخت میشود.
مورد دیگر بحث دردناک لایسنس‌ها محسوب میشود که اکنون یکی از بزرگ‌ترین نقاط قوت PES در مقایسه با رقیب دیرینه‌اش یعنی مجوز استفاده از UEFA Champions League دیگر وجود ندارد. با این حال سازندگان تلاش کرده‌اند که با در اختیار گرفتن مجوز چند لیگ جانبی اروپایی، این خلاء کمتر به چشم بیاید، این لیگ‌ها شاید باعث شود که فروش بازی PES در آن کشورها بهبود پیدا کند اما برای مخاطبینی که صرفا لیگ‌های مشهور اروپایی را دنبال می‌کنند، چندان نکته مثبتی بحساب نمی‌آید؛ شاید اگر لایسنس بارسلونا و ورزشگاه نیوکمپ هم از دست برود، دیگر PES 2019 هیچ برتری و جذابیتی در بخش لایسنس‌ها نسبت به فیفا نداشته باشد.
بازبینی تصویری
طراحی استادیوم‌های لایسنس شده بسیار طبیعی است.
لیست کامل 9 لیگ جدیدی که به بازی افزوده شده است.
اضافه شدن لیگ‌های جدید می‌تواند بر روی فروش بازی در آن کشورها تاثیرگذار باشد اما خلاء لایسنس نبودن برخی از تیم‌های مشهور را به هیچ عنوان جبران نمی‌کند.
بخش مسترلیگ کماکان بدون تغییرات بنیادین باقی مانده است.
سیستم انتخاب بازیکنان و تاکتیک‌ها نیز تفاوت خاصی را با نسخه‌های قبل نکرده است.
گرافیک بازی از نمای بالا بسیار چشم‌نواز و طبیعی است.
نکات مثبت
تعادل بی‌نظیر بین هیجان و شاخص‌های واقع‌گرایانه
تجربه‌ای بسیار واقع‌گرایانه‌ی گیم‌پلی
فیزیک و انیمیشن‌های متنوع بازیکنان
گرافیک و کیفیت بصری بازی
طراحی فوق‌العاده اتمسفر استادیوم‌ها
حالت بسیار جذاب و سرگرم‌کننده Co-op
نکات منفی
چالش‌برانگیز نبودن تجربه بازی حتی بر روی بالاترین درجه سختی
عدم پیشرفت بخش مسترلیگ
سرورهای بازی کماکان کیفیت مناسبی ندارند
عمیق‌تر شدن مشکل لایسنس تیم‌های مشهور
و در پایان
PES 2019 یک پارادوکس بزرگ و دردناک را درون خود دارد، بازی از لحاظ تجربه‌ی گیم‌پلی به حدی لذت‌بخش و واقع‌گرایانه است که باید به احترام کار طراحانش کلاه از سر برداشت، اما همزمان بازی در زمینه بخش‌های آفلاین و تنوع بخش‌های آنلاین و البته کیفیت سرورها در سطحی عمل کرده است که متاسفانه سایه بزرگی را بر روی گیم‌پلی قدرتمندش انداخته است. اگر شما به دنبال تجربه بخش‌های متنوع آنلاین با سرورهایی که از عمر شما نکاهد باشید، PES 2019 را به شما پیشنهاد نمی‌کنم اما اگر به دنبال بازی با دوستان خود و دریافت تجربه‌ای بشدت واقع‌گرایانه هستید، PES 2019 می‌تواند یک انتخاب فوق‌العاده برایتان باشد.
Verdict
If you're looking for an online and varied experience with great servers that don't waste your time, I don't recommend PES 2019 to you. But if you're looking for playing with your friends and experiencing a highly realistic game, PES 2019 can be a fantastic choice for you.
Score: 8
CopyRight Original Article منبع اصلی و رعایت قانون کپی رایت