به دنبال ژن خوب

گلونی: به دنبال ژن خوب

چی می‌شد اگر که ژن خوب داشتیم و مادرزادی خوشگل و ماه بودیم؟!

پایگاه خبری گُلوَنی؛ پوران رسول بهی: می‌گن دنیای مجازی چشم و گوشت رو باز می‌کنه و من از این بابت مدیون گوگل عزیز هستم.

اگر اون نبود واقعا قرار بود من کی به این نتیجه برسم که ژن هم خوب و بد داره.

وای بر ما که داریم کدوم ور رو نگاه می‌کنیم که از همچین مسأله مهمی بی‌خبریم.

باید بیدار شد بسه خواب! منم تازه بیدار شدم، شما هم پاشید بابا.

تزریق ژل، تزریق چربی، بوتاکس، جراحی بینی و فک و صورت، تاتو، کاشت مژه و هزار و یک دستکاری زیبایی می‌دونید چقدر خرج داره؟

چی می‌شد که نیازی به اینا نبود و ژن خوب داشتیم و مادرزادی خوشگل و ماه بودیم؟!

کاش لااقل می‌تونستیم پدر و مادرمون رو خودمون انتخاب کنیم که خاطر جمع بشیم چه ژنی بهمون می‌رسه؟
بدونیم که وقتی بزرگ می‌شیم قد و بالای رعنامون به کی می‌ره؟

خیالمون راحت باشه که بینی آویزون و چشم ورقلمبیده بهمون نمی‌رسه و در نهایت کلی خرج رو دستمون نمی‌افته.

اون هم ظاهر که تو این دور و زمونه این‌قدر مهمه. یعنی از گشنگی بمیری ولی از ریخت نیوفتی که اگر بیوفتی بهت محل سگ هم نمی‌ذارن.

جسارت نباشه خدمت نسل‌های قبلی ولی چرا این‌قدر بی‌حساب و کتاب ازدواج کردن؟

به این فکر نکردن طرفی که قراره باهاش ازدواج کنن جد وآبادش کیا بودن؟ چه شکلی بودن؟ آخه یه تحقیقی چیزی.

لااقل جد و آباد طرف اگر بی‌ریخت بودن یه جفت چشم رنگی داشته باشن که بعد از نسل‌ها به ندیده و نبیره یعنی نسل عزیز ما برسه.

عجب روزگاری که داشتن یه جفت چشم رنگی برات بشه آرزو و متوسل بشی به گذاشتن لنزهای رنگی.

یعنی دقت تو انتخاب ژن و پیدا کردن ژن خوب این‌قدر سخته؟ کاش علم ژنتیک از قدیم‌الایام سر سفره‌های خونواده‌ها بود.

اصلا به نظر من آگاهی بر علم ژنتیک از نون و آب هم مهم‌تره چون آینده‌ات رو مشخص می‌کنه.

با یه ژن خوب ممکنه دغدغه‌ای از جنس دغدغه‌های نسل سوخته نداشته باشی.

خدا رو چه دیدی شاید آینده جیبت با دلار رقم خورد. آینده بخور و نمیر هم شد آینده؟ شد زندگی؟

خب آدم خسته می‌شه. بارها از خودم پرسیدم چرا آخه این شدم؟ چرا واسه خودم شخص شخیصی نشدم؟ یکی مثل ملکه انگلیس، باز اونم نشدم باشه قبول، چرا بچه‌اش نشدم؟حتی قانع بودم به فامیل دور بودنش.

خدایا راضیم به قسمتت ولی چرا این‌طوری؟! حالا دل خوش کنی بگم گول ظواهر رو نخوریم و گیر ندم به این بنده خدا، بابا ذهن خلاق و مخ بودن رو چی؟

چی می‌شد واسه خودم مغزی بودم؟ چی می‌شد جد و آبادم دانشمندایی بودن مثل مادام کوری و انیشتین که من هم از قبل اون‌ها از ژن وراثتی بهره می‌بردم و به خاطر مخ بودنم فرار مغزها که نه، اما دنیا و دولت‌ها دورم می‌گشتن.

آخه پدر من، مادر من اصلا شماها تا به حال به ژن، اون هم نوع خوبش فکر کردید؟

بابا، عزیزای من دقت کنید به دنیا، نفر اول‌های المپیاد و المپیک و فلان و بهمان همدیگر رو با تلسکوپ و میکروسکوپ و با واسطه و بی‌واسطه پیدا می‌کنن که ازدواج کنن و ثمره ازدواجشون نخبه دربیاد.

فرداش هم بچه‌شون اعلام کنه که من ژنم خوب بوده که این شدم.

پدر و مادر مهربانم با این‌که برایم بسیار زحمت کشیدید و زیر سایه شما به اینجا رسیدم و سپاسگزار شماهستم اما بذارید این حرف رو دلم نمونه و بگم که شما مشغول الذمه من می‌شید که این نیاز اولیه رو برام تأمین نکردید.

یه دونه ژن خوب می‌خواستم که بهم ندادید. ولی حالا که فهمیدم دنیا دست ژن خوبه، دست روی دست نمی‌ذارم و آستین همت رو بالا می‌زنم و خودم اقدام می‌کنم، ببینم ژن خوب کجاست که بچه من هم حسرت داشتن ژن خوب نداشته باشه و عاقبتش عاقبت من نشه.

پایان پیام

گلونی: به دنبال ژن خوب

به دنبال ژن خوب