گلونی: وزیر نمی‌تواند از همه دانش‌آموزان سیزده ساله دلجویی کند
حالا از فردا همه نوجوان‌های سیزده ساله راه می‌افتند و می‌روند پیش مدیران ارشد و از عدم تقدیر و تشکر مناسب از خودشان، گلایه می‌کنند.
پایگاه خبری گُلوَنی، بهاره حاصلیان: ستایش محمدی دانش‌آموز پایه هشتم در جشنواره خوارزمی رتبه برتر را کسب می‌کند.
اما به نحوه شایسته مورد تقدیر مسؤلین آموزشگاه خود در آمل قرار نمی‌گیرد. سپس ایشان گلایه و ناراحتی خود را به هنگام بازدید مدیران ارشد ستادی و استانی از اردویی در مازندران، ارائه می‌دهد.
وزیر آموزش و پرورش نیز با شنیدن خبر، خواستار پیگیری سریع موضوع می‌شود و در جمع مسؤلان آموزش و پرورش استان مازندران و شهرستان آمل، با دست‌نوشته‌ای از وزیر آموزش و پرورش، از ایشان دلجویی و تقدیر می‌شود.
سیزده ساله سابق
در دهه هفتاد، هفته‌ای یکبار مسابقه‌ای بسیار پرطرفدار با اجرای مرحوم «منوچهر نوذری» از تلویزیون پخش می‌شد، به نام مسابقه هفته.
با وجود اینکه تمامی ایرانی‌هایی که عقل‌رس شده بودند می‌توانستند مسابقه هفته را نگاه کنند، اما شرکت در برنامه منوط به داشتن شرایط سنی خاصی بود.
در یکی از برنامه‌ها نوجوان سیزده ساله‌ای حضور داشت که وسعت اطلاعات عمومی‌اش، تحسین مرحوم نوذری را برانگیخت. و بسیار مورد تشویق ایشان قرار گرفت.
با برنده شدن نوجوان مذکور در چند هفته و راه‌یابی‌اش به مراحل بعدی، گویا عده‌ای نوجوان سیزده ساله راه افتاده بودند و رفته بودند به سازمان صدا و سیما که ما هم می‌خواهیم در برنامه شرکت کنیم.
زیرا از برنامه‌ی دوم به بعد، هرگاه نوجوان مورد بحث، پاسخ سؤال سختی را درست جواب می‌داد و مرحوم نوذری او را تشویق می‌کرد، بلافاصله ادامه می‌داد: « حالا از فردا سیزده ساله‌ها راه نیافتند بیایند مسابقه هفته! ایشون اطلاعات عمومی بالایی دارد».
سیزده ساله امروزی
در پی خبر تقدیر وزیر آموزش و پرورش از نوجوان سیزده ساله آملی را شنیدم، ماجرای مسابقه هفته یادآوری شد.
حالا از فردا همه نوجوان‌های سیزده ساله راه می‌افتند و می‌روند پیش مدیران ارشد و از عدم تقدیر و تشکر مناسب از خودشان، گلایه می‌کنند.
وزیر محترم نیز از فردا دردسر دیگری بر انبوه مشکلاتش در وزراتخانه، اضافه می‌شود. و باید از صبح بنشیند و برای هر نوجوان شاکی و گلایه‌مند یک نامه تقدیر و تشکر به دست‌خط خودش تحریر کند.
شفاف‌سازی
در واقع نوجوان سیزده ساله دهه هفتاد و نوجوان سیزده ساله دهه نود یک ویژگی خاصی داشتند. و آنهم نبوغی خاصی بود که در شرایطی خاص ارائه شد. یکی در تلویزیون و دیگری در جشنواره جوان خوارزمی!
کسب مقام در جشنواره خوارزمی به راحتی امکانپذیر نیست. خیلی فراتر از غنی‌سازی اورانیوم با کاسه و قابلمه در زیرزمین خانه است. چندین تن از استادان دانشگاه روی آن نظر می‌دهند و آنرا تأیید می‌کنند.
در واقع نوجوان باید فردی باشد در حد و اندازه‌ی نوجوانی ابوریحان بیرونی و خوارزمی و ابوعلی سینا.
همین که می‌دانسته‌است شکایتش را چگونه به گوش وزیر برساند تا او را ناراحت نکند و به نتیجه دلخواهش برسد، خودش کلی نبوغ می‌خواهد.
ما وقتی به سن و سال ایشان بودیم، اصلاً نمی‌دانستیم می‌توانیم از اینکه از ما تقدیر نشده‌است، شکایت کنیم. حالا هم بلد نیستیم! یا اصلاً گلایه نمی‌کنیم. یا با تندی و عصبانیت و یا با فیش حقوقی‌سوزی شکایت می‌کنیم. و یا فوقش مدتی در چالش نخریدن شرکت می‌کنیم. آخر سر هم خسته می‌شویم و دیگر گلایه نمی‌کنیم، فقط به شرایط عادت می‌کنیم.
پایان پیام
گلونی: وزیر نمی‌تواند از همه دانش‌آموزان سیزده ساله دلجویی کند
