گلونی: چگونه طنز بنویسیم؟
در این مطلب قصد داریم خیلی کوتاه در مورد طنز و طنزنویسی در این دوران صحبت کنیم.
پایگاه خبری گُلوَنی، محسن فراهانی: این روزها طنزنویسی هم یک کار بسیار راحت است و هم یک کار بسیار سخت. راحت است چون نیازی به نوشتن ندارد. تنها کافی است متن برخی خبرها را کپی کنید. سخت است چون نمی‌دانید متن کدام خبر را کپی کنید.
طنز راحت است چون:
چون متن خبر خودش طنز است و فکاهه. خودش هم می‌خنداند و هم می‌گریاند.
غافل‌گیری دارد. تکرار دارد. بسط زمانی و مکانی دارد.
یک اتفاق محیرالعقول می‌افتد و شما غافلگیر می‌شوید.
دو روز بعد تکرار می‌شود. سه روز بعد هم. چهار روز بعد هم…
در مشهد هم. در اصفهان هم.
غیرممکن در برابر ممکن است. غیرواقعی در برابر واقعی و غیرحقیقی در برابر حقیقی است.
بزرگ‌نمایی منتقدان و کوچک‌نمایی طرفداران دارد.
تناقض دارد. فلان مدیر یک حرف می‌زند، معاونش چیز دیگری می‌گوید. در نهایت یک اتفاق دیگر می‌افتد.
طنزنویسی سخت است چون:
سخت است چون نمی‌دانی کدام خبر را کپی کنی.
میان انبوهی از خبرهای طنزآلود. میان این همه شاهکار طنز.
یک موضوع را انتخاب می‌کنی که بنویسی، ده‌تای دیگر ردیف می‌شود.
جدیداً روزنامه‌ها انگار ستون‌های طنزشان را چند برابر کرده‌اند.
در صفحه‌ی اقتصادی طنز می‌خوانی. در صفحه‌ی سیاسی، ورزشی و فرهنگی و غیره هم.
این روزها طنزنویسی سخت است چون دیگر کسی نمی‌خنند.
باید خیلی قوی بنویسی تا از خبرهای امروزی خنده‌دارتر باشد.
این روزها گویا بسیاری از مدیران کشورمان عبید زاکانی هستند و ایرج میرزا.
گویا مسئولین مملکت‌مان، حسین توفیق هستند و کیومرث صابری فومنی.
چرا که خیلی به تولید محتوا در حوزه‌ی طنز و فکاهه و هجو می‌پردازند.
پایان پیام
گلونی: چگونه طنز بنویسیم؟
